Γράφει ο Αντώνης Φραγκίσκου
Είναι κάποιες λέξεις που χτυπάνε κατευθείαν στην καρδιά.
Μέσα από το συμβολισμό τους ανοίγουν δρόμους στα συναισθήματα να επιδράμουν, ταράζοντας κάθε ηρεμία κι εφησυχασμό. Οι Κεδρίτες δεν είναι μόνο οι οπαδοί, έστω οι φανατικοί φίλαθλοι, οι λάτρεις της ποδοσφαιρικής τους ομάδας! Είναι κι αυτό, αλλά πιο πολύ, ιδιαίτερα στις μέρες μας, είναι οι συνεχιστές του μεγάλου οράματος. Είναι οι αποδέκτες και οι νέοι φορείς της Ελπίδας μας! Είναι οι μαχητές του Ονείρου, μιας αισιόδοξης προοπτικής για την πονεμένη Κοινότητα. Πρόσωπα χαμογελαστά, δυναμικά, με σφρίγος και ατίθαση νιότη! Να ενισχύουν, να ενθαρρύνουν, να συντροφεύουν και να συμπάσχουν.
«ΚΕΔΡΟ , ΘΕΕ, ΤΑΞΙΔΕΨΕ ΜΑΣ» Πάρε μας μακριά, πέρα από τη μιζέρια, τη σκληράδα του βίου, την αδιαφορία, την αδικία και την απονιά. Κάθε νίκη είναι κι ένα χαμόγελο. Κι ένα μαρωνίτικο χαμόγελο μοιάζει πανάκριβο δώρο!
Είναι κάποια λόγια που χτυπάνε κατευθείαν στη μνήμη.
Και να, που κάτω από το όμορφο σύνθημα, κάτω από την αθλητική ιαχή, το όνομα που θα συμπεριλάβει τον παλμό και το πάθος! Το όνομα που συμπυκνώνει όλες τις ελπίδες και όλα τα όνειρα: ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ! Σαν ύμνος νοσταλγίας και πόθος για Επιστροφή.
Η σκέψη καβαλλάει τον άνεμο και μαζί με τον Κέδρο, μας ταξιδεύει στο χρόνο, στο πριν, στα παλιά, σεργιανά σε αυλές, κουβεντιάζει σε καφενέδες, ξεδιψάει σε βρύσες, σιγοψάλλει σ’ εκκλησιές και μοναστήρια. Και η ψυχή των νέων γεμίζει, πληρούται με δύναμη, βαπτίζεται από τα ιερά και τα όσια.
Κάποτε ήταν ο Λίβανος Κορμακίτη που κρατούσε τον Πυρσό, που μετέδιδε τη Φλόγα της Μαρωνιάς στα γήπεδα της Κύπρου. Που βροντούσε τις κερκίδες με την μαρωνίτικη παρουσία και το δυναμισμό. Ακολουθούσαν ο Κέδρος Κορμακίτη, η Ε.Ν. Ασωμάτου και οι Μαρωνίτες της Λεμεσού.
Στις μέρες μας το Χρέος τούτο έλαχε στους Κεδρίτες της Αγιας μαρίνας.
Δεν έχουμε παρά να τους συγχαρούμε!
{flike}{/flike}