Εκεί στη Σουλίου 24…
Όλα ξεκίνησαν μόλις πριν δυο μήνες από μια χούφτα νεαρών παιδιών. Παιδιά που αρνήθηκαν να επιβιβαστούν σε βαγόνια αίσχους και ντροπής. Ανθρώπους αγνούς που οι αξίες και τα ιδανικά τους δεν θα μπορούσαν ποτέ να εξαγοραστούν. Παιδιά λεβέντικα με όμορφες ψυχές που αφουγκράστηκαν το κάλεσμα για μια υγιή κοινότητα.
Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε, παρά το γεγονός ότι μας έλεγαν ότι προσπαθούμε να κάνουμε το ακατόρθωτο. Και εμείς περισσότερο πεισμώναμε γιατί ξέραμε πως δεν υπάρχουν άπιαστα όνειρα. Μόνο δειλοί που δεν προσπάθησαν ποτέ. Και έτσι χωρίς λεφτά και μεγαλεία, με μόνα όπλα την αγάπη μας, την εντιμότητα μας, το χαμόγελο μας αλλά και την εμπειρογνωμοσύνη μας ξεκινήσαμε στο παλιόσπιτο μας στην Σουλίου 24 την προσπάθεια μας να βελτιώσουμε την κοινότητα μας. Συνοδοιπόροι μαζί μας και οι οικογένειες μας. Ολόκληρες! Που στην πορεία έγιναν μια μεγάλη οικογένεια.
Μέρα με την μέρα μεγάλωνε ο κύκλος. Και άλλες λεβέντικες ψυχές ενώνονταν μαζί μας, με πιο παλαιούς και έμπειρους ανθρώπους. Τότε καταλάβαμε πως η προσπάθεια μας έχει απήχηση και αποδείξαμε πως με την εντιμότητα και την συλλογικότητα μπορούν να γίνουν πολλά. Βοηθήσαμε πολλούς συνανθρώπους, αποκαταστήσαμε επαγγελματικά αρκετούς νέους και επιλύσαμε πάρα πολλά προβλήματα που απασχολούσαν την καθημερινότητα των ανθρώπων που πίστεψαν σε μας. Και όλα αυτά σε δυο μήνες, από το παλιόσπιτο στην Σουλίου 24 με μια χούφτα λεβεντών που χαμογελούν.
Η απήχηση όμως ενόχλησε και προσέλκυσε ύαινες. Κάπως έτσι άρχισαν οι πισώπλατες μαχαιριές. Οι κατηγορίες, τα ψέματα και η υπόσκαψη ήταν για τους όμορφους ανθρώπους τις Σουλίου άγνωστα στοιχεία. Μας αποκάλεσαν δούλους και σκλάβους που προσπαθούν να γίνουν αφέντες. Που να ήξεραν που η μεγαλύτερη σκλαβιά είναι η φιλαργυρία, η προδοσία και η ζήλεια τους. Τότε είναι που η χούφτα των ελεύθερων ανθρώπων έγινε γροθιά. Μόνο έτσι θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί το μέτωπο με τρεις. Η μάχη μπορεί να ήταν άνιση όμως οι λεβέντες της Σουλίου αγέρωχα και περήφανα ξεδίπλωναν καθημερινά αρετές και αξίες. Με το χαμόγελο στα χείλη.
Εμείς τα παιδιά που συνεργαστήκαμε στην Σουλίου 24 είμαστε περήφανοι. Γιατί καταφέραμε το ακατόρθωτο σε 2 μήνες και αναδείξαμε αρετές αξιοζήλευτες. Είμαστε οι μεγάλοι νικητές των εκλογών γιατί αποδείξαμε πως η εντιμότητα, η αξιοπρέπεια και η ηθική δεν πουλιούνται αλλά ούτε και εξαγοράζονται. Η εμπειρία της Σουλίου θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην μνήμη μας. Σαν μια από τις πιο όμορφες και αγνές εμπειρίες της ζωής μας. Γιατί εκεί αποδείξαμε πως μια γροθιά νεαρών παιδιών μπορεί να καταφέρει και να αλλάξει πολλά με την καθοδήγηση και εμπειρία των πιο παλαιών. Μπορεί να δώσει ελπίδα για μια πιο καθαρή και έντιμη κοινότητα.
Νίκο, Αντώνη, Τζιοβάννη, Τάσο, Παναγιώτη, Γιαννάκη, Μιχάλη, Γιώργο, Μαριάννα, Τζόσεφ, Μαρία, Πέτρο, Μάριε, Νίνα, Ηλία, Χριστάκη και τόσοι άλλοι, να είστε ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ. Αυτό που καταφέραμε στην Σουλίου δεν το καταφέρνουν πολλοί. Τιμή μου και καμάρι μου που σας έχω δίπλα μου. Και να θυμάστε. Ο αγώνας τώρα αρχίζει! Έχουμε 1366 λόγους να συνεχίσουμε αυτό που ξεκινήσαμε γιατί το οφείλουμε στον κόσμο που μας εμπιστεύτηκε.
Γιάννος
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ
Στη προσπάθεια αυτή δεν ήμουν μόνος. Είχα πίσω μου ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Θέλω να ευχαριστήσω την οικογένεια μου που στάθηκε ολόκληρη στο πλευρό μου. Τους ταλαιπώρησα και απολογούμαι. Θέλω να ευχαριστήσω όσους φίλους συνεισφέραν και σύνδραμαν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο στην προσπάθεια μας αυτή. Ευχαριστώ επίσης όλους όσους καθημερινά μας βοήθησαν και συμπαραστάθηκαν στον αγώνα μας. Δεν έχω λόγια να σας ευχαριστήσω όλους και δεν ξέρω αν ποτέ μπορέσω να το ξεπληρώσω.
Θέλω επίσης να αφιερώσω την νίκη αυτή σε δυο ανθρώπους που δεν είναι πια μαζί μας. Στις δύο μου γιαγιάδες. Την Αννέττα που μου έλεγε «μην βάλεις ποτέ Γιάννο μου με την κοινότητα», και της έλεγα πως είμαστε για τα δύσκολα εμείς! Και στην Λακκοτρύπενα που μέχρι να αφήσει την τελευταία της πνοή ρωτούσε τι κάνει ο Γιάννος της. Αυτές οι δύο είναι και ο λόγος που είχα την οικογένεια μου δεμένη και μονιασμένη δίπλα μου. Λέω και στις δυο λοιπόν. «ΣΤΕΤΕ ΕΝΙΚΗΣΑΜΕ»